อาทิตย์จันทร์ทรา

หุ่นยนต์ตัวที่1 : ไม่ให้จะขโมยแล้วนะ!

20:05น.

"โหห~คนเยอะมากเว่อร์"ผมพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นเมื่อก้าวเท้าเข้ามาในงานของนักธุรกิจที่พ่อร่วมหุ้นอยู่ด้วย
ข้างในมันใหญ่โตและสวยงามมากและที่สำคัญคนเยอะอย่างกับอะไรดีเผลอๆถ้าผมหลงเข้าไปในกลุ่มคนพวกนั้นมีหวังคงถูกเหยียบตายคาเท้าแน่ๆอ่ะ

บรึ๋ยยย..พูดแล้วหยองเลยอ่ะ

"เก็บอาการหน่อยก็ดีนะพ่อว่า"ผมหันไปมองผู้ชายวัยกลางคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของผมที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆก็เบ้ปากใส่ทันที

เหอะ! บอกให้เขาเก็บอาการทีตัวเองนี่แขนขาสั่นอย่างกับเจ้าเข้า

"พ่อนั่นแหล่ะที่ต้องเก็บอาการ!"

"หือ?..พ่อหรอ"พ่อเอียงคอถามผมอย่างใสซื่ิอ

ดูทำหน้าเข้า..มันน่าจับตบสักทีสองที!

"เฮ้อ!"ผมถอนหายใจออกมาอย่างรำคารก่อนจะเดินหนีพ่อไปทางอื่นแทนแต่ก็ไม่วายเดินตามผมมาจนได้..

"เป็นไรหรอ?"พ่อถามผมอย่างสงสัยแต่หน้านี่ไม่ได้แสดงความสงสัยเลยแม้แต่นิดเดียวมีแต่ความกวนล้วนๆ

"รำคารคนแก่แถวนี้!"ผมว่าอย่างรำคารใจเมื่อพ่อยังคงทำหน้ากวนส้นอยู่อย่างนั้น

สาบานเลยว่าถ้าไม่ใช่พ่อแท้ๆผมคงกระโดดถีบยอดหน้าไปแล้ว..

"ฮ่าๆดุจังเลยนะ"พ่อหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะเอามือมากอดคอผมเอาไว้แน่นก่อนจะพาผมเดินไปที่ไหนสักที่

"ไปไหนเนี่ยพ่อ?"

"ไม่รู้เดินไปเรืี่อยๆ"พ่อบอกแค่นั้นก็จะพาผมเดินไปเรื่อยๆอย่างที่ตนว่า

ตลอดทางที่เดินมานั้นผมหันไปมองรอบๆงานก็เจอเข้ากับสายตาของเหล่าสาวๆทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ที่มองมาทางพ่อของผมอย่างหื่นกระหาย

จริงอยู่ที่พ่อผมอายุปาเข้าไปสี่สิบกว่าแล้วแต่หน้าตาของเขานั้นไม่ได้แก่ลงเลยแม้แต่น้อยถ้าบอกว่าเพิ่งสามสิบต้นๆก็เชืี่ออ่ะเอาจริง

"ทำอะไรของแก?"พ่อถามผมเมื่อเห็นว่าผมเอามือที่เขากอดคอผมมาไว้ที่เอวของผมแทน

"ยัยผีปอปพวกนั้นมันจ้องจะงาบพ่ออยู่นะไม่รู้รึไง"ผมบอกพ่อส่วนพ่อเองที่ได้ยินในสิ่งที่ผมบอกก็หันไปมองรอบๆตัวเองทันทีก่อนจะส่งยิ้มโปรยสเน่ห์ใส่ยัยผีปอปพวกนั้นไปหนึ่งที

"หึๆ..ก็คนมันหล่ออ่ะนะ"ผมแทบจะอ้วกออกมาทันทีที่พ่อพูดจบ..

เหอะๆ หล่อตายแหล่ะโธ่วววผมอ่ะหล่อกว่าพ่อตั้งเย้อะ!(รึเปล่าว้ะ)

"ทำหน้าอย่างงั้นหมายความว่าไง"พ่อถามผมพร้อมกับยกมือขึ้นมาขยี้ผมของผมอย่างหมั่นใส้จนมันยุ่งไม่เป็นทรง

"โอ้ยพ่อ!ผมยุ่งหมดแล้ว"ผมหันไปมองพ่อตาเขม็งก่อนจะจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง

"ทำอะไรของพ่อเนี่ยถ้าผมหมดหล่อจะทำยังไง"พ่อหันมามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาโดยไม่สนใจคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย

"ฮ่าๆๆๆโอ๊ยขำว่ะ"เอาเข้าไปหัวเราะให้พอ..กลับบ้านไปเมื่อไหร่ผมสาบานได้เลยว่าพ่อไม่รอดแน่คอยดูเถ้อะ!!

"หัวเราะให้พอนะพ่อ..กลับบ้านไปผมฟ้องควีนแน่ว่าพ่อยิ้มให้ผู้หญิง!"

กึก!

โอ๊ย!ฮ่าๆๆขำหน้าพ่อว่ะพอพูดถึงควีนนี่อ้าปากค้างกลางอากาศเลยมั้ยล่ะฮ่าๆไม่ไหวๆขอขำหน่อยเถอะ

"ฮ่าๆๆเหวอเลยดิพ่อ"

"แกห้ามบอกควีนเด็ดขาดเลยนะ!"พ่อหันมาบอกผมหน้าโหดเหี้ยม

หูวววว กลั้วกลัววว

"ยังไงก็จะบอก!..แบร่~"ผมหันไปแลบลิ้นใส่พ่อก่อนจะออกตัววิ่งสุดชีวิตเมื่อพ่อเตรียมท่าจะยกเท้าขึ้นมาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาเตรียมจะถีบผมนั่นล่ะฮ่าๆ

ส่วนควีนที่ผมและพ่อพูดถึงก็คือแม่ของผมเองครับ..เอาจริงๆนะผมล่ะไม่เข้าใจเลยว่าแม่เอาพ่อลงได้ไงว้ะ?

ปึก!

"อ๊ะ!"ร่างของผมล้มลงไปกองกับพื้นทันทีที่ร่างกายประทะเข้ากับใครบางคน

"โอ้!..ขอโทษนะครับคุณเป็นอะไรรึเปล่า"ผมเงยหน้าขึ้นไปมองบุคคลที่ผมเพิ่งจะวิ่งชนเขาไปเมื่อกี้นี้..

และเมื่อผมเห็นหน้าเขาแบบเต็มๆแล้วก็ถึงกับอ้าปากหวอทันที

เชี่ย! นี่มันคุณนาวินนักธุรกิจที่พ่อผมร่วมหุ้นด้วยนี่หว่า!

"เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ"ผมบอกกับอีกฝ่ายเสียงสั่นนิดๆก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนโดยมีคุณนาวินเดินเข้ามาช่วยพยุงด้วยอีกที

"ขอบคุณครับ"

"ครับ..ไม่เป็นไร"อีกฝ่ายยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรส่วนผมเองที่กำลังเอ๋อๆอยู่ก็ส่งยิ้มกลับไปให้อีกฝ่ายเช่นกัน

"อยู่นี่เองพ่อหาตั้งนาน!...โอ๊ะ!คุณนาวิน"ผมหันไปมองพ่อที่วิ่งมาหาผมด้วยสีหน้าโล่งอกก่อนจะเบิกตากว้างนิดหน่อยเมื่อเห็นคุณนาวิน

"สวัสดีครับคุณคิง"คุณนาวินยกมือไหว้พ่อผมอย่างสุภาพพ่อเองที่ได้สติก็รีบยกมือไหว้กลับเช่นกัน

"สวัสดีครับ..ผมไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคุณนาวินที่นี่"พ่อถามคุณนาวินอย่างแปลกใจผมเองก็แปลกใจไม่แพ้กันว่าคุณนาวินมาโผล่อยู่ที่นี่ได้ไงในเมื่ออีกฝ่ายเพิ่งจะบินไปเคลียงานที่ต่างประเทศเมื่อเช้านี้เองไม่ใช่หรอ?

"พอดีว่างานที่นู่นเรียบร้อยแล้วหน่ะครับผมเลยไม่ต้องไปแล้ว"คุณนาวินตอบกลับมาด้วยสีหน้ายิ้มๆก่อนจะแพลนสายตามามองที่ผม

"นี่ลูกชายคุณคิงหรอครับ"คุณนาวินเอ่ยถามพ่อผม..

"ครับ..นี่คีย์ตะวันลูกชายคนเล็กของผมเองครับ"เมื่อพ่อกล่าวจบผมก็ยกมือขึ้นไหว้คุณนาวินทันที

"สวัสดีครับผมคีย์ตะวันเรียกคีย์เฉยๆก็ได้ครับ"ผมบอกกับอีกฝ่ายอย่างยิ้มๆส่วนคุณนาวินเองก็ส่งยิ้มกลับมาให้ผมเช่นนกัน

"ผมนาวินเรียกวินเฉยๆก็ได้ครับ...ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

"ครับ..ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"

"ถ้าเกิดว่าคุณทั้งสองคนไม่ว่าอะไรผมอยากจะชวนไปที่ห้องแลปของผมจะได้รึเปล่าครับ?"ผมหันไปมองหน้าพ่ออย่างขอความคิดเห็นพ่อครุ่นคิดอยู่แปปนึงก่อนจะหันหน้ามาพยักหน้าให้ผมหนึ่งที

"ถ้ามันไม่เป็นการรบกวน..พวกผมไปก็ได้ครับ"คุณนาวินยิ้มให้ผมและพ่ออย่างดีใจก่อนจะเอ่ยปากตกลงกันว่าเมื่องานจบก็จะไปที่ห้องแล็ปของคุณนาวินทันที

ในระหว่างที่พูดคุยกันผมก็ลอบสังเกตุคุณนาวินไปในตัว
คุณนาวินเป็นผู้ชายคนนึงที่จัดว่าหล่อมากคนนึงเลยครับเนื่องด้วยอีกฝ่ายเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษความสูงราวๆ185ได้นิสัยก็จัดว่าดีเลยทีเดียวเขาดูเป็นมิตรกับคนอื่นมากเลยคุยด้วยแล้วรู้สึกดีนะครับเผลอๆแกออกจะเป็นคนร่าเริงเสียมากกว่าเห็นได้จากเมื่อกี้นี้ที่คุยเรื่องห้องแล็ปของอีกฝ่ายคุณนาวินเล่าว่าตอนนี้ตนเองกำลังสร้างสิ่งๆหนึ่งขึ้นมาซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนกันเพราะอีกฝ่ายไม่ยอมบอกเอาแต่บอกว่าไปถึงก็รู้เองครับ..

แหม่..พูดแบบนี้เอาส้ะต่อมเสือกของผมกระตุกไม่หยุดเลยล่ะครับ

แผนลวงใจฉบับยัย4สาว(ตอนจบ)

ตอนที่10(ตอนจบ)

งานปาร์ตี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนเวลาเลยมาจนถึง2ทุ่มทั้ง4สาวก็ต่างพากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนพวกสามีก็ดูลูกๆไปเพราะไม่ได้ไปเปลี่ยนชุด

"พวกมึงชุดนี้ดีป้ะ"ฝ้ายว่าพร้อมกับหยิบชุดขึ้นมา

"อืม..ก็ดีนะ"แก้มว่าส่วนเฟินกับเนมก็พยักหน้าให้

"เอาตัวนี้ดีกว่าสวยสุด"เนมว่าพร้อมกับหยิบชุดที่ถูกใจขึ้นมา

"อันนี้ สวย"เฟินว่าพร้อมกับหยิบตัวที่ถูกใจขึ้นมา

"ไป เปลี่ยนกัน!"ทั้ง4สาวพูดออกมาพร้อมกันก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดของตัวเอง

พรึบ!

พอเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วทั้ง4คนก็เปิดผ้าม่านออกมาพร้อมกันจนเผยให้เห็นผู้หญิงทั้ง4คนที่ตินนี้สวยจนออร่าพุ่งกว่าตอนใส่ชุดแต่งงานส้ะอีก

"สวยมากอีเชี่ย"ฝ้ายว่าเมื่อเห็นสภาพตัวเองและเพื่อนๆ

"ต้องเซอร์ไพร้คุณสามีสักหน่อย"เฟินว่าพร้อมกับหมุนตัวไปมา

"อืมใช่เอาให้เลือดกระฉูด"แก้ม

"ตาถลนไปเลย!"เนม

"555ไปสิรอไร"เฟินกับฝ้ายหัวเราะออกใาพร้อมกันก่อนที่ทั้ง4สาวจะเดินออกไป

"ไอ้แก้มแว้ะร้านดอกไม้ด้วยนะ"เนมบอกเมื่อขับรถออกใาเตรียมจะไปที่สวนสารธารณะ

"เออรู้แล้วกูก็ต้องซื้อมั้ยล่ะ"แก้มว่าก่อนจะตบพวกมาลัยเลี้ยวเข้าไปในร้านดอกไม้ทันที

กรุ๊งกริ๊ง

"สวัสดีค่ะเชิญด้านในเลยค่ะ"สนักงานสาวเอ่ยสวัสดีทั้ง4สาวก่อนจะผายมือไปทางด้านใน

ทั้ง4สาวเดินเข้ามาด้านในด้วยสายตาแววววาวดอกไม้ร้านนี้สวยมากจริงๆสวยจนไม่กล้าทำมันเหี่ยวเลยทีเดียว

"คุณลูกค้าสนใจแบบไหนค้ะ"พนักงาน ถ่ม

"ขอเป็นแบบให้คนรักนะค้ะ"เนมบอกพนักงานพยักหน้าให้ก่อนจะเดินออกไป

"นี่ค่ะมีทั้งหมด4แบบ"พนักงานเดินออกมาพร้อมกับดอกไม้ทั้ง4ช่อที่มี4แบบไม่เหมือนกัน

"ว้าว!ฉันเอาอันนี้!"ว่าแล้วทั้ง4สาวก็วิ่งไปคว้าหมับที่ดอกไม้ของตัวเองทันที

"ช่อล้ะเท่าไหร่ค้ะ"เฟินถาม

"ช่อล้ะ2,950฿ค่ะ"เมื่อพนักงานบอกจบทั้ง4สาวก็ควักเงินให้กับพนักงานทันที

"สวยชะมัดเลย"แก้มว่าก่อนจะวางดอกไม้ไว้ในกล่อง

"ใช่ สวยมาก"ฝ้ายว่าก่อนจะเอาไปใส่ไว้ในกล่องเช่นกัน

เนมกับเฟินเองก็เอาไปใส่ไว้ในกล่องเข่นเดียวกัน

"ไปกันเถอะ!"เนมว่าพร้อมกับทั้ง4คนจะยิ้มให่กันแล้วตัวรถก็ขับเคลื่อนออกไปทันที

ณ งานปาร์ตี้

"เห้ยๆพวกมึงดูนั่นดิ"ผู้ชายรูปหล่อเอ่ยบอกกับเพื่อนอีกคนพร้อมกับสะกิดให่หันไปมอง

"เชี่ย!นางฟ้า!"ชายคนนั้นบอกส่วนพวกสามีที่เริ่มำด้ยินเสียงฮือฮาดังขึ้รก็หันไปมองตามทันที

"0-0"เจม

"0-0"ตูน

"0-0"ต้า

"0-0"ยูคยอม

"อึ้งหรอค้ะที่รัก"เฟินว่าเมื่อเดินมาถึงตัวยูค

"สงสัยคุณคงอยากได้ลูกเพิ่มสินะ"ยูคว่าพร้อมกับกอดเฟินแน่น

"แมลงวันเข้าปากแล้วมั้งนั่น"ฝ้ายเอ่ยบอกสามีตัวเองที่ตอนนี้อ้าปากค้างส้ะแล้ว

"กลับไปคุณโดนแน่"ตูนว่าพร้อมกับกอดเอวฝ้ายแน่น

"ตาจะถลนออกมาแล้วค่ะ555"เนมบอกเจมที่ตอนนี้จัองเธอจนตาจะออกมานอกเบ้าแล้ว

"คืนนี้อย่าหวังว่าจะได้นอน"เจมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูเนม

"ขวดจะหล่นแล้วค่ะ"แก้มบอกต้าก่อนจะหยิบขวดไวน์จากมืออีกฝ่ายขึ้นมา

"หึ..สงสัยวันนี้คุณคงอย่างเหนื่อยสินะ"ต้าว่าพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่

แปะๆ

สิ้นเสียงปรบมือของทั้ง4สาวก็มีลูกๆตัวน้อยของตัวเองพากันยกกล่องขนาดกลางมาให้ผู้เป็นแม่ทันที

"รับไปสิค้ะ"เฟินว่าก่อนจะยื่นกล่องไปตรงหน้ายูคยอม

"อะไรหรอครับ"ยูคถาม

"เปิดดูสิค้ะ"เฟินว่ายูคเปิดกล่องทันที

"นี่มัน!"ยูคถึงกับพูดไม่ออกที่ได้เห็นสิ่งตรงหน้า

ข้างในกล่องมีช่อดอกไม้สีฟ้าช่อใหญ่พร้อมกับรองเท้าเต้นที่ยูคอยากได้และมีโปสการ์ดเล็กๆ

"I love you"(ฉันรักคุณ)เฟินบอกในข้อความที่อยู่ในการ์ดให้ยูฟัง

" I Love you too"(ผมก็รักคุณเช่นกัน) ยูคยิ้มให่เฟินก่อนจะดึงเฟินเจ้ามาจูบและผละออกจากกันเมื่อมีมือน้อยๆมาจับที่ชายเสื้อ

"หนูก็รักพ่อกับแม่นะค้ะ"เด็กน้อยว่าด้วยรอยยิ้มก่อนยูคยอมจะอุ้มยอนนาขึ้นมาทั้งเฟืนและยูคก็ต่างหอมแก้มลูกสาวไปคนล้ะข้าง

"พ่อกับแม่ก็รักลูกนะ😊"เฟินกับยูคว่าออกมาพร้อมกัน

"เปิดดูสิค้ะ"เนมว่าเมื่อเห็นเจมมองกล่องของตัวเองอยู่นาน

"ครับ"เจมว่าพร้อมกับยื่นมือไปเปิดกล่องอย่างสั่นๆ

"นี่มัน!"เจมว่าพร้อมกับมองของตรงหน้า

ในกล่องมีดอกไม้ช่อใหญ่กับกุญแจรถเบนซ์ใส่เอาไว้

"ชอบมั้ยค้ะ"เนมว่าเมื่อเห็นอีกฝ่ายยิ้มออกมา

"ที่สุดเลยครับ"เจมว่าพร้อมกับดึงเนมเข้ามาจูบก่อนจะผละออก

"ไปข้างนอกกันเถอะ"เนมว่าเจมพยักหน้าก่อนจะจูงลูกๆให้เดินตามไป

"หนูรักพ่กับแม่นะค้ะ"เด็กหญิงเอ่ยออกมา

"ผมก็รักพ่อกับแม่นะครับ"เด็กชายพูดต่อ

"ฮะๆพ่อกับแม่ก็นักลูก😊"เนมกับเจมว่าออกมาพร้อมกันก่อนจะจูงมือลูกไปคนล้ะข้าง

"อะไรกันครับ"ต้าถามแก้ม

"เปิดดูสิค้ะ"แก้มว่า

"โหว!!"ต้าอุทานออกมาอย่างดัง

ในกล่องมีดอกไม้ช่อใหญ่กับนาฬิกาเรือนที่ต้าอยากได้พอดี

"ขอบคุณนะครับ ที่รัก"ต้าว่าพร้อมกับดึงแก้มเจ้ามาหอมเต็มปอดทั้งสองข้าง

"แค่พี่ชอบแก้มก็พอใจแล้ว"แก้มว่าอย่างยิ้มๆ

"พี่รักแก้มนะครับ"ต้าว่าด้วยรอยยิ้ม

"แก้มก็รักพี่ต้าค่ะ"แก้มว่าพร้อมกับกอดต้า

"พ่อกับแม่ทำไรกันอ่ะ"เด็กหญิงตัวน้อยว่าต้ากับแก้มก็ยิ้มให้กันและอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา

ฟอดด

"รักที่สุดเลยคนนี้"ต้ากับแก้มว่าพร้อมกัน

"คิกๆหนูก็รักพ่อกะแม่ที่สุดดด"เด็กน้อยว่าก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะออกมาน้อยๆ

"อะไรเนี่ย"ตูนว่าพร้อมกับมองกล่องข้างหน้า

"เปิดดูสิค้ะ"ฝ้ายว่า

"เห้ย!"ตูนร้องออกมาตกใจที่เห็นของข้างใน

ในกล่องมีดอกไม้ช่อใหญ่มีโทรศัพท์และ...กุญแจมือ!!!

"ชอบใช่มั้ยล่ะหึหึ"ฝ้ายว่าอย่างขำๆ

"ชอบมากเลยครับหึหึ"ตูนว่าพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่พร้อมกับดึงฝ้ายเข้ามาจุ๊บแก้มของฝ้าย

"รักนะครับ"ตูนว่า

"รักเข่นกันค่ะ"ฝ้ายว่าพร้อมกับยิ้มให้กัน

หมับ!!

"เหวอ!!"ร่างของ2สามีภรรยาล้มลงไปกองกับพื้นทันทีืี่ร่างน้อยๆของทั้ง2สาววิ่งมากรพโดดกอดใส่อย่างเต็มแรง

"พวกหนูก็รักพ่อกับแม่ค่ะคิคิ"สองสาวหัวเราะออกมาอย่างสนุกตูนกับฝ้ายก็ยิ้มออกมาน้อยๆ

"พ่อกับแม่ก็รักเราสองคนนะ"ตูนกับฝ้ายว่าพร้อมกับทั้ง4คนที่หัวเราะให้กัน

และทุกคนทุกคู่ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป~~~~

                            -จบแล้วจ้า-

แผนลวงใจฉบับยัย4สาว

ตอนที่9(ก่อนจะจบ)

ณ สวนสารธารณะแห่งหนึ่งมีเด็กน้อยทั้ง6คนกำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน
"เห้อออเห็นเด็กๆเข้ากันได้ก็ดีใจ"แก้มว่าในขณะที่เอนหัวพิงกับไหล่ต้าอยู่

"อือใช่"เนมว่าพร้อมกับเอาขนมยัดเข้าปาก

"เวลานี่ก็เร็วเนอะผ่านไป5ปีล้ะ
เฟินว่าพร้อมกับมองไปที่เด็กๆ

"นั่นสิ เนอะ"ฝ้ายว่าออกมายิ้มๆ

"ที่รักเดี๋ยวพวกผมมานะ"ยูคหันมาบอกกับเฟิน

"ไปไหนกันล่ะ"เฟิน ถาม

"ไม่บอก..ไป พวกมึง"ยูคบอกเฟินแค่นั้นก็เรียกพวกเพื่อนๆของตนไป

"ไอ้เนมๆมึงคิดไงจับลูกชายสุดที่รักแต่งหญิงว้ะ555"ฝ้ายว่าพร้อมกับหัวเราะออกมา

"ก็กูเห็นลูกเบื่อเลยจับแต่งชุดยัยรินส้ะเลย"เนมว่าส่วนเฟินกับแก้มก็หัวเราะออกมาเหมือนกัน

"แล้วนี่..เป็นไงบ้างพวกมึงกว่าจะมาเจอกันได้แต่ล่ะที"แก้มว่า

"ก็ดีนะ..เหนื่อยนิดหน่อยตอนเลี้ยงลูกแต่มันก็สนุกดี"เฟินว่า

"อืม..กูก็เหมือนกัน"เนมกับฝ้ายพูดออกมาเหมือนกัน

"ว่าแต่สามีของพวกเราไปไหนกัน"เนมถามอย่างสงสัย

"นั่นดิไปนานล้ะนะ"ฝ้ายว่า

พรึ่บ!

จู่ๆพวกเขาทั้ง4คนก็ถูกปิดตาจากทางด้านหลัง

"เห้ย!"

"ชู่วววพวกผมเอง"เจมว่าพร้อมกัยปิดตาเนม

"ใช่พวกผมเอง"ตูนกับต้าเสริมทับจึงทับให้4วาวสงบลง

"แล้วนี่เล่นไรกันเนี่ย"แก้มถาม

"เดี๋ยวก็รู้ครับ"และจากนั้นคุณสามีของทุกคนก็ค่อยๆจูงทั้ง4สาวให้เดินตามมาในขณะที่ตาก็ปิดไว้อยู่

พรึบ!!

พอเหล่าสามีเอามือออกไปแล้วภาพที่ทั้ง4สาวเห็นก็ทำให้น้ำตาร่วงทันที

"เซอร์ไพร์ส!!"ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกันยิ่งทำให้สี่สาวร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

"แงงงอาจารปริณดาาา"เนมว่าพร้อมกับกระโดดเข้าไปกอดอาจารไว้แน่นส่วนอาจารก็ยิ้มให้และลูบหัวเนมไปมา

"อาจารฉันทนาาา"แก่มและเฟินต่างก็เรียกออกมาพร้อมกันและวอ่งเข้าไปหาอาจารอย่างเร็ว
อาจารเองก็ยิ้มให้และลูบหัวทั้งสองคนไปมา

"เปี๊ยกน้อยยน"ฝ้ายที่เห็นว่ากระต่ายของตนเองกำลังหน้าจุ่มเค้กก็รีบวิ่งไปจับอุ้มขึ้นมากอดทันที

"จุ๊บ😘ขอบคุณนะค้ะจุ๊บ"เนมที่เดินมาหาเจมก็จุ๊บที่ปากเจมหนึ่งทีแล้วทั้งคู่ก็จูบกันต่อ

"ฟอดดด~รักที่สุด"เฟินเดินเข้ามากอดคอยูคและหอมแก้มไปฟอดใหญ่ยูคหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะหอมแก้มเฟอนกลับอย่างหนัก

"จุ๊บ😘ขอบคุณมากๆนะค้ะที่รัก"แก้มว่าพร้อมกับจุ๊บไปที่แก้มของต้าต้ายิ้มรับก่อนจะจับแก้มเข้าไปกอดจนมิดอก

"จุ๊บๆ😘รักนะ ค่ะ"ฝ้ายวิ่งเข้ามากระโดดจุ๊บคอของตูนสองทีแลัผละออกตูนมองฝ้ายตาปริบๆก่อนจะจับฝ้ายเข้ามาจุ๊บคอเหมือนกัน
.
.
.

ตอนหน้าจบแย้วนะ
จริงๆยาวกว่านี้แต่กุลืมเซฟเครื่องดับทีเดียวห่าเอ้ยหายหมดเกือบเสร็จทุกคนแล้วห่านเอ้ย😤

แผนลวงใจฉบับยัย4สาว

5ปีผ่านไป~

"แม่ค้าบบบ"เด็กชายตัวน้อยวัย3ขวบเอ่ยเรียกแม่ของตัวเองที่ตอนนี้นั่งดูหนังอยู่
"ว่าไงครับลูก"เนมที่ดูหนังอยู่ก็หันไปถามลูกชาย
"ผมไปเล่นกะรินได้มั้ย?"เด็กน้อยถาม
"พี่รินหลับอยู่ครับไว้พี่รินตื่นแม่จะพาไปหานะ"เนมบอกลูกส่วนเด็กน้อยก็ยกยิ้มกว้างและกระโดดเข้าไปกอดเนมทันที
"ม่อนหิว"เนมยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะอุ้มลูกชายเข้าไปในครัวที่ตอนนี้มีคุณพ่อมือใหม่กำลังทำอาหารอยู่
"อ้าว..เข้ามากันทำไมครับสองแม่ลูก"เจมว่าก่อนจะวางมีดที่กำลังหั่นผักลง
"น้องม่อนหิวหน่ะค่ะเนมเลนพาเข้ามา"เนมว่าก่อนตะส่งลูกไปให้เจม
แอ๊ด
ทุกคนหันไปมอวตามเสียงประตูก็พบว่าตอนนี้มีเด็กหญิงคนนึงกำลังเดินขยี้ตาเข้ามาในหัองครัว
"ตื่นแล้วหรอค้ะคนสวย จุ๊บ"เนมว่าพร้อมกับเดินไปอุ้มลูกสาวคนอีกคนขึ้นมาพร้อมกับจุ๊บไปที่แก้มสวย
"รินหิว"เนมกับเจมหันไปมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกันแล้วต่างคนก็ต่างพาลูกๆไปวางลงบนโต๊ะทานข้าวส่วนเนมกับเจมก็เดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารต่อ
.
.
.
ตุบ!!
"โอ๊ยย!!"เสียงโอดครวญของตูนดังออกมาจากห้องนั่งเล่นฝ้ายที่กำลังให้อาหารกระต่ายอยู่ก็ตกใจรีบวิ่งขึ้นไปดูทันที
แอ๊ด!
"พี่ตูน!!"ฝ้ายเรียกชื่อสามีตัวเองเสียงดังเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายลงไปนั่งหน้าขะมำอยู่บนพื้นโดยข้างบนหลังยังมีร่างของเด็กหญิงตัวน้อยนั่งทับอยู่2คน
"สกาย!เทียร์!!ลุกออกจากพ่อเดี๋ยวนี้"เมื่อสิ้นเสียงของผู้เป็นแม่เด็กหญิงทั้ง2คนก็หน้าหงอยลงทันทีพร้อมกับค่อยๆปีนลงจากหลังของตูน
"เล่นอะไรกันทำไมพ่อเขาถึงได้ลงไปจูบพื้นห้ะ"ฝ้ายถามลูกๆของตนเองพร้อมกับช่วยพยุงตูนขึ้นมา
"หนูก็แค่อยากเล่นขี่ม้าเอง.."เด็กน้อยสองสาวเอ่ยออกมาเสียงเบาพร้อมกับก้มหน้าลง
"เล่นหน่ะเล่นได้แม่ไม่ว่าหรอกแต่เล่นเอาส้ะพ่อหน้าขะมัมลงไปกับพื้นแบบนี้มันอันตราย..ลูกๆเขเาใจที่แม่พูดใช่มั้ย"ฝ้ายบอกกับลูกๆทั้งสองคน
เด็กหญิงพยักหน้าน้อยๆก่อนตะเดินเข้าไปขอโทษคุณพ่อของตนเองกันยกใหญ่
"ฟอดดด~หนูขอโทษนะค้ะพ่อ"เทียร์ว่าพร้อมกับหอมแก้มตูน
"จุ๊บหนูขอโทษนะพ่อ"สกายว่าพร้อมจุ๊บไปที่แก้มของตูน
"😊เอาล่ะลงไปทานข้าวกันได้แล้วนะ3พ่อลูก"ฝ้ายยิ้มออกมาก่อนจะบอกกับอีกฝ่ายและจากนั้นทุกคนก็พากันเดินออกไปข้างนอก
.
.
.
"เย้ๆๆๆๆการ์ตูนมาแล้ว!!"เด็กหญิงตัวน้อยตะโกนออกมาเสียงดังเมืี่อเห็นว่าการ์ตูนที่ตนเองชอบนั้นมาแล้ว
"เบาๆสิค้ะเดี๋ยวคุณแม่ตื่น"ต้าว่าพร้อมกับอุ้มลลูกสาวขึ้นมานั่งบนตัก
"อุ๊บ! ขอโทษค่ะคุณพ่อ"เมียร์ว่าพร้อมกับปิดปากตัวเองฉับต้าหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะหันไปดูการ์ตูนกับลูกจนเผลอหลับกันไปทั้งคู่
"หึหึ..น่ารักจริงๆ"แก้มที่พึ่งตื่นนอนแล้วได้ยินเสียงทีวีเปิดอยู่ก็เลยเดินลงมาแล้วเห็นว่าสองพ่อลูกกำลังนอนหลับ
"จุ๊บ"แก้มยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บที่หน้าผากของต้าและลูกสาวอย่างแผ่วเบาแล้วผล่ะออก
"รักนะค่ะ"
ติ๊ด..
แก้มกดปิดทีวีแล้วเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มมาก่อนจะจัดท่าให้สองพ่อลูกได้นอนสบายขึ้นและเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย
18:00น.
"อาหารมาแล้วค่าาา"เสียงของเด็กหญิงเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริงพร้อมกับในมือที่ถือถาดอาหารออกมา
"ไหนดูสิ้..ว้าววน่ากินจังเลย"ต้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปที่แก้มที่เดินถือถาดอาหารเข้ามาวางไว้บนโต๊ะ
"ฟอดดด~ขอบคุณนะครับ"ต้าดึงแก้มเข้ามาหอมฟอดใหญ่ส่วนยัยลูกสาวที่เห็นก็รีบเอามือขึ้นมาปิดตาทันที
"555~"และทั้งแก้มและต้าก็ต่างหัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างมีความสุข
.
.
.
"โย้วววว!!!"
"วู้ววว!!"เสียงของสองพ่อลูกดังออกมาจากห้องนั่งเล่นเสียงดังจนทำให้เฟินที่กำลังนั่งอีานหนังสืออยู่ถึงกับต้องหันไปเอ็ด
"เบาๆกันหน่อยสองพ่อลูกเดี๋ยวข้างบ้านก็แห่กันมาด่าหรอก"สองพ่อลูกที่ได้ยินดังนั้นก็หันมามองเฟิน
"โธ่~คุณแม่ก็นานๆคุณพ่อจะหยุดยาวสักที"เด็กหญิงเอ่ยบอกผู้เป็นแม่ของตนเอง
"ใช่ๆลูกพูดถูก"ยูคเองก็พยักหน้าเสริมลูก
"เฮ้ออโอเครๆอยากทำอะไรก็ทำเลยเอาให้เต็มที่แต่อย่าเสียงดังมาดเข้าใจมั้ย"เฟินบอกสองพ่อลูกพยักหน้าหงึกๆก่อนจะหันไปสนใจเพลงต่อ
พอเริ่มตกเย็นเฟินที่เห็นว่าสองพ่อลูกนั่งหใดแรงเพราะทั้งร้องทั้งเต้นไปก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
"ลุกไปอาบน้ำเลยสองพ่อลูกเดี๋ยวแม่จะไปทำกับข้าว ให้"
"ค่ะแม่งั้นยอนนาไปก่อนนะค้ะคุณพ่อ"ยอนนาหันไปบอกแม่ของตนและหันกับไปโบกมือลาคุณพ่อของตนเองและเดินขึ้นห้องไป
"ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ"เฟินที่เห็นว่ายูคไม่ยอมลุกก็เดินเข้าไปบอกไกล้ๆ
"ฟอดด~ไปล่ะครับ"เมื่อเห็นว่าเฟินเผลอยูคก็ลุกขึ้นมาหอมเฟินฟอดใกญ่แล้ววิ่งตามลูกไปทันที
"ไอ้บ้า!"เฟินที่เขินทำไรไม่ถูกก็ได้แต่ก่นด่าสามีตัวเองที่ทำให้เขิน