พิชิตใจคุณพี่ว๊าก(เนม)

ตอนที่2
ณ คณะวิทยาศาสตร์
"แฮ่กๆๆ...โอ๊ยยยเหนื่อยโว้ยยย!😩"เนมว่าเสียงเหนื่อยเมื่อตนวิ่งเสร็จไปแล้ว1รอบก่อนจะเดินไปนั่งแหม่ะอยู่ตรง บันได
"เห้ยๆๆน้องหลบดิ้!!"
"อ๊ะ!..เหี้ย!"ไม่ทันขาดคำร่างของเนมกับชายหนุ่มคนหนึ่งก็กลิ้งลงไปนอนกับพื้นส้ะแล้ว
ตุบ!!โครมมม
หนังสือมากมายกระจัดกระจายไปเต็มพื้นพร้อมกับร่างทั้ง2ร่างที่นอนทับกันอยู่
"โอ๊ยยยยเจ็บบบ"ชายหนุ่มร้องออกมาอย่างจะเป็นจะตายพร้อมกับลูบไปที่แขนของตนเอง
"โว้ยย!ฉันต่างหากที่ต้องบอกว่าเจ็บ!...ลุกสักทีเถอะ!!😬"เนมว่าออกมาอย่างหัวเสียเมื่อคนที่ต้องร้องโอดโอยเนี่ยต้องเป็นเขามากกว้าม่ะก็ในเมื่อไอ้พี่คนนี้มันดันล้มลงมานอนทับเขาหน่ะสิ!
"อ่าว!..เห้ยๆขอโทษๆ"พี่คนนั้นที่ได้สติก็ลุกออกจากตัวฉันทันทีก่อนจะยื่นมือมาประคองฉันให้ยืนขึ้น
พอพี่คนนั้นช่วยฉันเสร็จแล้วก็ก้มหน้าไปเก็บกองหนังสือที่ตกอยู่
"ฉันช่วย"เนมว่าพร้อมกับก้มลงไปช่วยชายหนุ่มเก็บหนังสือชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ก้มหน้าลวไปเก็บต่อ
"นายมีแผลด้วนหนิ่..มานี่มา"เนมที่เก็บหนังสืออยู่สายตาก็ดันไปเห็นแผลที่ข้อศอกของชายหนุ่มส้ะก่อนก่อนจะลุกขึ้นแล้วจับมือชายหนุ่มให้เดินตามตนไป
"ไปไหน?"ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ
"ไปทำแผลไง"เนมว่า
ณ ห้อง พยาบาล
"ขอโทษนะค้ะ"เนมเดินมายังเค้าเตอร์ก่อนที่จะเอ่ยเรียกคุณครูประจำแพนกนี้
"ว่าไงค้ะเป็นอะไรมาเอ่ย?"
"หนูไม่ได้เป็นค่ะ...แต่คนนี้ต่างหาก"เนมว่าพร้อมกับชี้ไปที่คนข้างหลังตน
"อ่าว!..คุณ:ธรัม:นี่เองไปโดนอะไรมาล่ะค้ะ"คุณครูประจำแพนกที่เห็นคนที่เนมชี้ไปก็เบิกตาโพลงขึ้นมาทันทีก่อนตะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"คุณ?"เนมพูดอย่างสงสัย
"อ่อ..นี่คุณธรัมค่ะเป็นลูกชายของท่านรองผู้อำนวยการขอวมหาลัยเรา"พอคถณครูแพนกพูดจบเนมก็อ้าปากค้างทันที
"งั้นเอาเป็นว่าเชิญคุณธรัมทางนี้เลยค่ะ"คุณครูประจำแพนกเอ่ยพูดขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินเข้าห้องไป
"😲😲😲"หน้าเนม
"555แมลงวันจะเข้าปากแล้วค่ะ"
เนมที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับรับหุบปากฉับก่อนจะเอ่ยขอตัวลา
"งั้นหนูไปก่อนนะค้ะต้องไปรับน้องต่อ"เนมว่าก่อนจะวิ่งออกไปแต่ก็ไม่ลืมที่จะเขียนโน๊ตเอาไว้ว่า
"หายไวๆนะคุณ"
.
.
จบพาทเนม