คริส xโม

ตอนที่5
เวลา00.00น.
ตอนนี้ทั้ง4สาวก็เริ่มที่จะหมดลิดแล้วเนื่องจากว่าลงไปเต้นกันจนเวลาล่วงเลยมาจนถึงเที่ยงคืน
"หาววว! ..มึงกูง่วงง"เฟรินพูดออกมาอย่างัวเงียก่อนที่จะหันไปมองเนมที่กำลังนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นพร้อมกับน่องไก่ที่ยังคงอยู่ในปาก
"เอิ่กกก~กูอิ่มว่ะ"เนมว่าพร้อมกับหันไปเรอใสหน้าแก้ม
"อีดอกกก~นี่ปากหรือโถขี้!"แก้มว่าพร้อมกับเบือนหน้าไปทางอื่นเพราะกลิ่นปากอีเนมมันโครตแร๊งงง!!!
"สัส...เวียนหัวชิปหายเลย..กูไปเข้าห้องน้ำก่อน"ฝ้ายว่าพร้อมกับเดินโงนเงนออกไป
"กูกลับห้องดีกว่า..ปวดหัววง่วงด้วยย!"เฟรินพูดขึ้นก่อนที่จะค่อยๆพยุงตัวเองให้เดินตรงๆ
"อ่าวว..จะไปไหนกันนนกูยังไม่ได้ร้องเพลงให้ฟางงเลยยย..ค่อก~"หลักจากที่เนมพูดจบเจ้าตัวก็ล้มพับหน้าจุ่มไปกับจานสปาเก็ตตี้ส้ะแล้วว
"เห้ออ...อน่าพึ่งตายนะมึงเดี๋ยวกูมาา"แก้มว่าอย่างเหนื่อยหน่ายพร้อมกับเดินไปที่ไหนสักที่
.
.
ทางด้านฝ้าย
ปัก!!
"โอ๊ย!..เดินอะไรของมึงเนี่ย!ไม่เห็นไงกูเดินิยู่!"ฝ้ายว่าพร้อมกับเดินไปจับคอเสื้อของคนตรงหน้า
"เธอต่างหากที่ชนชั้น"อีกฝ่ายว่าพร้อมกับดึงมือของฝ้ายออก
"อ้ออ! ..ไอ้คนไม่มีความรับผิดชอบ!แบบนี้มันต้องเจอบทแรปของพี่หมื่นกูวว"ฝ้ายพูดขึ้นนั้นทำให้อีกฝ่ายถึงกับเลิ่กคิ้วขึ้นด้วยความมึนงง
"พี่หมื่น?"
"..เจ้ามันคนกำเริบเสิบสาน..ไม่รู้จักการะเทสะ..วาจาพิกลพิการฟังไม่รู้ความ..จิตใจหยาบกระด้างไม่มีเมตรตาค่าทาสบริวาร..มัวแต่นั่งชะม้อยชะม้ายชายตา..หน้าเหี้ยหน้ารำคาญ!!"ฝ้ายร่ายยาวออกมาจนอีกฝ่ายถึงกับอ้าปากค้าง
"เห้มมเหนื่อยย"ฝ้ายว่าก่อนที่จะนึกได้ว่าเขาน่าจะร้องเพลงผิดนะ
"นะ..นี่!"ชายหนุ่มพูดออกมาไม่เต็มเสียงก่อนที่ชี้ไปที่หน้าของฝ้าย
"อะระ!..ชี้ทำไมไม่เคยชี้คนสวย!หรอย้ะ😌"ฝ้ายพูดขึ้นก่อนที่จะสบัดผมใส่หน้าของคนแปลกหน้า
"สวยตายแหล่ะ!"ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆแต่มีหรือที่ฝ้ายจะไม่ได้ยิน
"หนอย!อีปลาดุกแกว่าใครห๊ะ!"
"ก็เธอนั่นแหล่ะ!"ชายหนุ่มที่มีชื่อว่าดอรเอ่ยพูดขึ้นก่อนที่สงครามน้ำลายจะเกิดขึ้นอย่างไม่มีหยุดด😑😑😑
.
.
ด้าน แก้ม
"น้ำเปล่าอยู่ไหนว้ะ?"แก้มเดินวนไปรอบๆห้องครัวเพื่อตามหาน้ำเปล่าแต่หาแล้วหาเล่าก็ไม่เจอสักที
"ไม่ทราบว่าหาอะไรอยู่หรอครับ?"ชายหนุ่มที่มีชื่อว่าปีเตอร์เอ่ยพูดขึ้น
"เอ่ออพอดีฉันกำลังหาน้ำเปล่าอยู่หน่ะค่ะ"แก้ม เอ่ย
"อ่อ..ผมเห็นว่ามันอยู่แถวๆตรงโน้นหน่ะครับ"ปีเคอร์เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปตรงลังขนาดไม่ใหญ่มากอยู่ตรงหลังตู้อะไรสักอย่าง
"โอ๊ะ!จิงด้วยขอบคุณมากๆเลยนะค้ะว่าแต่คุณ..เอ่อ"แก้มว่าเสียงดีใจก่อนที่จะหันหนเาไปถามชื่ออีกฝ่าย
"ผม..ปีเตอร์ ครับ:)"ปีเตอร์ระบายยิ้มออกมาอย่างเป็นมิต(หรอ)ออกมาให้แก้มก่อนที่ทั้งคู่จะตกลงกันว่าจะเดินไปสูดอากาศข้างนอกแทน..และแน่นอนแก้มลืมเนมที่นอนอืดตายอยู่ที่ห้องโถง!!
.
.
ด้าน เนม
"คุณครับ"
"อื้อออคายว้ะกูจะนอน"เนมว่าพร้อมกับปัดมือที่มาจับที่ไหล่ของตนอย่างรำคาร
"คุณครับ..ตื่นเถอะ"ชายหนุ่มยังคงเรียกต่อแต่คราวนี้ชายหนุ่มกลับดึงแขนของเนมขึ้นมาด้วย
"โว้ยย..กูจะนอนนน..เอ๊ะ!..คุณเป็นใคร อ่ะ"เนมถามทั้งๆที่ตาก็จะปิด
"ผมไคครับ"ชายหนุ่ม เอ่ย
"ก็ใช่ไงกูถามว่ามึงเป็นใครแล้วมึงจะมาบอกว่าผมใครอีกหรอ!นี่มึงโตมาไงไม่รู้จักตัวเองเนี่ย!"เนมว่าพร้อมกับเอามือขึ้นมาหยิบเสษสปาเก็ตตี้ที่อยู่บนหน้า
"เอ่อ..ผมหมายถึงผมชื่อไคครับไม่ใช่ว่าผมจำตัวเองไม่ได้😑"ชายหนุ่มว่าพร้อมกับทำหน้าเหมือนคนปวดขี้
"อ่าวหรอโทดๆ"เนมว่าพร้อมกับพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งแต่ก็ดันลื่นส้ะก่อน
พรึบ!
"อ๊ะ!"เนมร้องออกมาอย่างตกใจพร้อมกับหลับตาปี๋คิดว่าตัวเองจะต้องหน้าทิ่มแน่ๆ
"คุณเป็นไรรึเปล่า?"เนมลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าตนเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม!!!
"เอ่ออ..ฉันไม่เป-ค่อก"ยังไม่ทันที่เนมจะได้พูดอะไรก็ชิงหลับไปส้ะก่อนชายหนุ่มที่เห็นดังนั้นก็จึงอุ้มเนมขึ้นมาพร้อมกับเดินออกไปจากห้องโถง
.
.
ด้าน เฟริน
"อื้ออ~ห้องอยู่หนายว้าา"เฟรินพูดขึ้นในขณะที่มือเล็กก็คลำบันไดไปตลอดทาง
"อ๊ะ!ห้องนี้แน่ๆ"เฟรินว่าก่อนที่จะทำการเปิดประตูห้องเข้าไป
แกร็ก!
"อะคึๆถึงห้องแล้วววว"เฟรินหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้าพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน
"เห๊ย!"เสียงๆหนึ่งดังขึ้นอย่างตกใจแต่ก็ต้องหุบปากลงโดยฉับพลันเมื่อร่างเล็กๆของเฟรินนั้นปีนขึ้นมาก่ายบนตัวเขา!
"อื้ออ..อีหมอนข้างอยู่เฉยๆสิเดี๋ยสก็จับตบใส้หลุดเลยหนิ่!"เฟรินว่าเสียงเหี้ยมพร้อมกับกอดหมอนข้างแน่น
"ตายห่าล้ะกู..ใครว้ะ?"ชายหนุ่มที่มีชื่อว่ายูคเอ่ยพูดขึ้นก่อนที่จะพยายามข่มตานอน
.
.
จบบบตอนหน้าค่ะ