คริส xโม

ตอนที่2
"ว้าววววใหญ่จังว้ะ"เฟรินพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าตอนนี้ตนกำลังเดินเข้าไปในพระราชวัง
"นั่นสิ"ฝ้าย
"เอาล่ะพวกเราขึ้นไปหาพระราชาและพระราชินีกันเถอะ"โมพูดขึ้นก่อนจะเดินนำทุกคนไป
ก๊อกๆ
"เชิญ"
แอ๊ด
"อ่าวโมมีอะไรหรอ..เอ๋!นั่นใครกัน"พระราชาเอ่ยถามลูกชายของตนก่อนที่ส่ยตาจะไปสดุดเข้ากับเด็กสาวทั้ง4คน
"พวกเธอมาที่ที่เดียวกับเมียครับ"โมเอ่ยพูดขึ้น
"เอ่อสวัสดีค่ะฉันฝ้ายค่ะ"
"สวัสดีค่ะฉันเนมค่ะ"
"สวัสดีค่ะฉันแก้มค่ะ"
"สวัสดีค่ะฉันเฟรินค่ะ"
"หืม~หน้าตาดีกันทุกคนเลยอย่างนี้ฉันก็ไม่ต้องไปตามหาเด็กสาวแถวหมู่บ้านแล้วสิ"พระราชาพูดขึ้นพร้อมกัยจิบชาไปด้วย
"ท่านพ่อหมายความว่าไง"โมเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ก็อีก2วันราชวังของเราจะจัดงานเลี้ยงน้ำชาหน่ะสิ..พ่อกำลังตามหาเด็กสาวมารำเปิดงาน4คนพอดี"
"แต่.."โม
"พวกหนูว่าไง..ตกลงใหม"พระราชาหันมาถาม4สาวแทนที่จะสนใจลูกชายตนเอง
"เอ่อ คือ..."ฝ้าย,แก้ม,เนม
"ตกลง ค่ะ!"
"0-0..อีเฟริน! "ทั้ง3สาวพูดออกมาพร้อมกัน
"อะไรเล่า..ก็ไหนๆเราก็มาที่โลกนี้ทั้งทีก็ควรที่จะทำให้มันสุดๆไปเลยสิ"ทั้ง3สาวเงียบไปตอนเฟรินพูดจบก่อนจะหันหน้าไปทางพระราชาพร้อมพูดว่า
"ตกลง ค่ะ"
ณ วันงานเลี้ยงน้ำชา
ห้องแต่งตัว
"โหยยสวยมากอ่ะ"เนมเอ่ยพูดขึ้น
"ชุดโครตแซ่บบ"ฝ้าย
"สวยดี"แก้ม
"งั้นๆ อ่ะ"เฟริน-_-
"งั้นๆแม่งมึงสิชุดออกจะสวย"เนมหันมาพูดกับเฟรินก่อนที่จะเดินไปหยิบต่างหูขึ้นมาใส่
"สวยสำหรับมึงแต่ไม่สวยสำหรับกูค่ะ-_-"เฟริน
"เอาล่ะๆเถลาะกันอยู่ได้เหลือเวลาอีกแค่10นาทีงานจะเริ่มแล้วรีบๆแต่งตัวเข้า"ฝ้ายหันมาห้ามปรามเพื่อนๆทั้ง2ก่อนจะเดินไปใส่รองเท้าส้นสูง
10นาทีผ่านไป~
"เอาล่ะครับตอนนี้ก็ได้เวลาอันเป็นสมควรแล้วผมขอเปิดงาน ณ บัดนี้ ครับ"พอเสียงพิธีกรจบลงเสียงปรบมือก็ดังกระหึ่มขึ้นมาทันที
แปะๆๆๆๆๆๆ
แดดี้แดม..ดี่แดดี้แด่ดี้แดม..แดมๆ..แดดี้แดม..ดี่แดดี้แด่ดี้แดม..แดมๆ🎼🎼🎼🎼
เสียงเพลงดังไปทั่วห้องโถงพร้อมกับร่างระหงของหญิงสาวทั้ง4คนที่วิ่งออกมาเต้นรำกลางงานนั้นชั่งสะกดทุกสายตาเอาไว้เป็นอย่างดีแต่ในขณะที่กำลังเต้นรำอยู่นั้นเสียง2เสียงก็เขยิบมากระซิบกันเบาๆ
"เพลงเหี้ยไรว้ะ"ฝ้าย
"อีดอกนี่มันเพลงบิดตูดยุค90ชัดๆ!"เฟรินพูดขึ้นพร้อมกับออกลวดลายการเต้นรำไปด้วย
แด่~~แด้มม🎼🎼🎼
แปะๆๆๆๆๆๆ
เมื่อบทเพลงจบลงเสียงปรบมือก็ดังขึ้นมาอย่างดังและทั้ง4สาวก็เดินกลับเข้าไป
ด้านโม
"พวกเธอแสดงได้ดีมากเลย"โม
"ใช่ๆ"เมียกับยูโก้
"โอ๊ะ!ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"โมที่รู้สึกว่าตนเองลืมของเอาไว้ในห้องน้ำจึงหันไปบอกยูโก้กับเมีนที่กำลังนะ่งเอาคัพเค้กยัดปากอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ตามสบาย"เมียกับยูโก้พูดจบก็ก้มหน้าลงไปกินต่อ
ณ ห้องน้ำ
"ทำไมมืดจัง"โมเดินเข้ามาในห้องน้ำก็ถึงกับต้องมึนงงทันที..เขาจำได้ว่าตอนเขาเข้ามาตอนก่อนงานจะเริ่มไฟมันก็เปิดอยุ่นี่นาแถมมันไม่น่าจะพังเพราะเขาดูแลความเรียบร้อยมาก่อนแล้ว
"ไง"
เฮือก!
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยพูดขึ้นที่ข้างใบหูของโม..โมตกใจเป็นอย่างมากจึงผงะเดินถอยหลังไปชนเข้ากับแผ่นอกแกร่ง
"นะ..นาย เป็นใคร"
"ผัวนายไงล่ะ:)"
"ห๊ะ!.อุ๊บ"ไม่ทันที่โมจะได้ตอบอะไรชายปริศนาก็ทำการกดริมฝีปากลงมาประทับกลีบปากของโมทันที
จ๊วบๆๆๆ
ทั้งคู่จูบกันอย่างเนิ่นนานจนโมรุ้สึกว่าลมหายใจของเขานั้นเริ่มหมดลงจึงค่อยทุบไปที่แผ่นอกแกร่งเบาๆ
"แฮกๆจะฆ่ากันรึไง"โมเอ่ยพูดเสียงเบา
"พี่ไม่ฆ่า'เมีย'ตัวเองหรอกครับ"
"เมีย?..เดี๋ยวนะสรุปว่าคุณเป็นใครกันแน่"โมถามอย่างสงสัย
พรึบ!
จู่ๆแสงไฟก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มที่อยุ่ตรงหนเาของโมจะค่อยๆช้อนสายตาขึ้นมาสบกับดวงตาเล็ก
"พะ..พี่คริส0_0"
"ครับพี่ เอง:)"
.
.
ค้างต่อไปต่อพุ่งนี้..อิอิ