ื่
คุณเลขาจอมโหด
[Markbam]
[bambam พาร์ท]
แสงอาทิตย์จากบนทัองฟ้าค่อยๆเลือนหายไปกลับกลายเป็นแสงจากดวงจันทร์เข้ามาแทนที่
ผมหันไปมองคนข้างๆที่ตอนนี้นอนหลับตาพริ้มในขณะที่ตัวพี่มันก็พิงอยู่กับต้นมะพร้าวบนใบหน้าหล่อๆนั่นเกิดเป็นแผลม่วงช้ำอยู่จุดหนึ่ง
ถ้าถามว่าพี่มันไปโดนอะไรมาอ่ะหรอ
หึ...
ย้อนกลับไปตอนอยู่ที่ห้องน้ำ..
"หะ...เห๊ย!!"ผมร้องออกมาอย่างตกใจสุดขีดพรัอมกับผลักพี่มันออกไปไกลๆตัวก่อนที่จะ..
"กูมะ-อั่ก"
ผลั้ว!!
หน้าพี่มันก็เลยโดนตีนผมเข้าให้เต็มๆหน้าไปหนึ่งที..
"มองหน้ากูแล้วแผลกูจะหายม้ะ.."พี่มันลืมตาขึ้นมาพูดกับผมพรัอมกับจ้องหน้าผมตาขวาง
ฮิฮิ...สมน้ำหน้า!
"หุบปาก..ถ้ามึงไม่อยากโดนอีกล่ะก็"ผมหันไปชี้หน้าด่าพี่มันที่ตอนนี้ดูท่าแล้วคงอยากจะกระโดดเข้ามาบีบคอผมแน่ๆอ่ะ..
"หึ่ย!!"ผมหัวเราะน้อยๆให้กับท่าทีฟึดฟัดของพี่มันก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปจับแขนพี่มัน
"ไป..กลับห้อง"พี่มันหันมามองหน้าผมอย่างระแวงสุดๆผมเลยแกล้งยกเท้าขึ้นมาเตรียมจะถีบนั่นล่ะพี่มันถึงยอมลุก
"เข้าไปอาบน้ำก่อนไป.."
"เออ"เมื่อเข้ามาในห้องแล้วผมก็ไล่พี่มันให้ไปอาบน้ำทันทีส่วนตัวเองก็ยกโทรศัพย์ขึ้นมาโทรหาไอ้แจเพื่อบอกว่าวันนี้คงไม่ได้ไปนอนด้วย..แน่นอนว่าอีเพื่อนจอมขี้เผือกอย่างไอ้แจก็เซ้าซี้อยากจะรู้ว่าทำไมแต่ผมไม่ตอบมันเลยวางสายไปเลย..
"ทำกับข้าวดีกว่า.."เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็หมุนตัวออกจากห้องนั่งเล่นไปยังห้องครัวทันที
แกร็ก..
ผมเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอทีวีเมืีอเห็นว่าพี่มันเดินออกมาจากห้องแล้ว
"คิดว่าตกส้วมตาย..มานี่มากินข้าว"ผมพูดแขว่ะพี่มันไปทีก่อนจะกวักมือเรียกให้พี่มานั่งกินข้าว
"กูไม่หิว"พี่มันตอบแค่นั้นก่อนจะเตรียมหมุนตัวเข้าห้อง..หน็อยย!!กล้าขัดกูเร๊อะ!
"ถ้าไม่อยากโดนกูกระทืบคาตีนก็มาแดกข้าวเดี๋ยวนี้!!"
กึก!
ได้ผลแห้ะ..แม่งหน้าบูดเป็นตูดลิงเลยว่ะฮ่าๆ
"หืม...ข้าวต้มกุ้ง?"พี่มันเงยหน้าขึ้นมาถามผมอย่างงงๆ...มึงจะงงห่าไรก็แค่ข้าวต้มกุ้งมั้ยล่ะ
"ทำไม..กินไม่ได้?"
"ป่าว..กูแค่คิดว่ามึงรู้ได้ไงว่ากูชอบกินข้าวต้ม กุ้ง"ผมมองหน้าพี่มันตาปริบๆ...จะว่าไงดีอ่ะก็มัมเคยบอกไว้ว่าพี่มันชอบกินข้าวต้มกุ้งมากชนิดที่แบบว่ากินได้เป็นหม้อหน่ะนะ
"เอ่อ...กะ..ก็กูแค่อยากกินไง!อีกอย่างกูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามึงชอบกินอะไร"แถจนถลอกแล้วมั้งนั่นกู..
"หรอ.."พี่มันพูดเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยินแต่ดีที่เราอยู่กันแค่สองคนเลยได้ยินชัดเจน
"เออดิ..มากินได้แล้วของชอบไม่ใช่ไง"พี่มันพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเดินลงมานั่งลงฝั่งตรงข้ามผม
"อ่ะ.."ผมตักข้าวต้มกุ้งใส่ชามให้แล้วยื่นให้พี่มัน
"ขอบคุณ.."
"ห๊ะ!"อะไรนะ...เมื่อกี้พี่มันขอบคุณผมหรอฟังไม่ชัดเลยขอแค้ะขี้หูแปป..
"ตกใจไรมึง"พี่มันถามผมเสียงนิ่ง
"ก็เมื่อกี้มึง..ขอบคุณกู"ผมพูดเสียงอ่อยก่อนจะมองหน้าพี่มันที่ตอนนี้นั่งเลิกคิ้วมองผมอยู่
"ก็เออไง..แล้วมึงจะตกใจทำซากอะไร"พี่มันส่ายหัวไปมาอย่างเอือมๆก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
"อร่อยป่ะ"ผมถามพี่มันอย่างลุ้นๆเมื่อเห็นว่าพี่มันเงียบไป
"...."
"ว่าไง?"
"อืม..อร่อย"พี่มันเงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างยิ้มๆเมื่อพูดจบส่วนผมหน่ะหรอ..
ยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมไปเรียบร้อยแล๊วว
"มึงไปนั่งรอที่โซฟาก่อนเดี๋ยวกูมา.."เมื่อทานอาหารมื้อค่ำกันเสร็จผมก็เดินเอาจานไปล้างไม่ลืมที่จะหันไปสั่งพี่มันให้ไปนั่งรอที่โซฟา..
เมืี่อล้างจานเสร็จผมก็เดินเข้าไปหยิบกล่องประฐมพยาบาลที่เดินลงไปขอทางโรงแรมมาก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่มันที่ตอนนี้นั่งดูทีวีอยู่..
"หันหน้ามา"พี่มันหันมามองผมแวปนึงก่อนจะหันกลับไปสนใจทีวีต่อ..
อ๋อออ..ผมลืมไปว่าพี่มันชอบใช้ความรุนแรง
พรึบ!
"โอ๊ย!!..เจ็บนะ!"พี่มันร้องเสียงหลงเมื่อผมจิ้มไปที่แผลบนหน้าพี่มันอย่างแรง
"เจ็บสิดี..พูดดีๆไม่ชอบชอบให้ใช้ความรุนแรง"พี่มันฟึดฟัดอย่างขัดใจอยู่แปปนึงก่อนจะหันหน้ามาทางผม
"จะทำอะไรก็ทำ!"
"หึ...ดีมาก"ผมยิ้มให้พี่มันอย่างผู้ชนะก่อนที่จะเปิดกล่องยาออกแล้วหยิยยาหม่องขึ้นมา
"ยื่นหน้ามา"ผมสั่งส่วนพี่มันก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย..
"ซี๊ด!เจ็บ"พี่มันนิ่วหน้าเมื่อผมกดทายาไปตามรอยช้ำ..
"กู...ขอโทษนะ"ผมบอกพี่มันเสียงแผ่วเบาเราสองคนมองตากันนิ่งงันก่อนที่ใบหน้าของพี่มันจะค่อยๆเคลื่อนเข้ามาไกล้ขึ้นเรื่อยๆจนริมฝีปากของเราสองคนแนบสนิทกัน
ผมเกร็งตัวขึ้นมาทันทีแต่พอพี่มันจูบย้ำลงมาด้วยสำผัสที่อ่อนโยนผมเลยคลายอาการเกร็งลงได้บ้าง..
"อืม.."เวลาผ่านไปนับนาทีแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเราสองคนจะผละออกจากกันเลยจนผมเริ่มรู้สึกว่าเริ่มขาดอากาสหายใจเลยยกมือขึ้นมาทุบอกแกร่งเบาๆ
"แฮ่กๆ...มะ..มึง"ผมหอบหายใจแรงๆเมืี่อพี่มันผละริมฝีปากออกไปก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะเอื้อมมาจับตัวผมเข้าไปกอด
ผมที่ตอนนี้สติสตังหายไปหมดก็ได้แต่ปล่อยให้พี่มันกอดไปส่วนตัวเองก็ได้แต่หอบหายใจแรงๆในอ้อมกอดของพี่มัน
"มึงรู้ป้ะ..ว่ากูรอเวลานี้มานานเท่าไหร่แล้ว"พี่มันพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหัวผมไปมา
"มะ..หมายความว่าไง?"ผมถามพี่มันอย่างงงๆ
"มึงไม่รู้หรอ...ว่ากูอ่ะ"พี่มันหยุดพูดไปพร้อมกับจับหน้าผมให้ขึ้นมาสบตากัน
"...."
"ชอบมึงมาตั้งแต่เด็กแล้ว"
"ห๊ะ!!?"
..................
เอ๊ะ!..มันยังไงหว่าาาชักสงสัยแล้วสิ้!!
ติดแท็ค#คุณเลขาจอมโหด
แล้วตามไปหวีดกันในทวีตได้เลยค่ะ
ปล.ไรท์เพิ่งเล่นทวีตยังไม่ได้โพสอะไรมากแต่ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น