"อื้ออ~"ผมครางอู้อี้ในลำคอเมืีอรู้สึกว่าเริ่มขาดอากาศหายใจส่วนคนที่อยู่บนคัวผมนั้นเหมือนจะรู้เลยถอดริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง
"มะ..มึง"ผมพยายามที่จะเรึยกอีกฝ่ายแต่เสียงของผมมันกับสั่นอย่างยอกไม่ถูกส่วนคนทึ่ถูกเรียกก็ก้มหน้าลงมาหาผมช้าๆ
"ว่าไง.."พี่มันถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพรัอมกับเกลี่ยปอยผมของผมไปมา
"คะ...คือที่มึงบอกว่า"
"..ชอบมึงมานานแล้วอ่ะหรอ"พี่มันพูดแทรกขึ้นมาเมื่อรู้ว่าผมจะพูดอะไรพี่มันก้มหน้าลงมาจุ๊บหน้าผากของผมแผ่วเบาแล้วผละออกก่อนจะพูดในสิ่งที่ผมไม่อยากจะเชื่อ
"ที่กูบอกว่าชอบมานานแล้ว"
"..."
"คือกูชอบมึงตั้งแต่เด็กแล้วไง...ไอ้โง่"เหวอดิครับรอไรล่ะ!!
ไอ้ห่าเอ๊ยยย..กูจะเขินทำห่าไรเยอะแยะว้ะ
"ละ...แล้วที่มึงทำกูวันนั้นอ่ะ"ผมถามในสิ่งที่อยู่ๆก็พึวนึกได้ว่าถ้าพี่มันชอบผมจริงแล้วทำไมวันนั้นพี่มันต้องทำกับผมแบบนั้นด้วย
"อยากรู้อ่อ.."หน้าตาตอนถามนี่อยากจะเอาตีนไปประเคนหน้าสักที
"เออ!"พี่มันขำหึๆในลำคอก่อนจะมองตาผมนิ่ง
"กูแค่....สับสน"พี่มันพูดเสียงเบาลงพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนข้างๆผมพร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้แนบอก
ผมตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้พี่มันกอดต่อไป
"หือ?"ผมครางในลำคออย่างไม่เข้าใจก่อนที่เสียงทุ้มต่ำของคนทึ่นอนกอดผมอยู่จะเอ่ยพูดต่อ
"มึงอยากรู้มั้ย..ว่าจริงๆแล้วทำไมกูถึงทำกับมึงแบบนั้น"พี่มันหันมาถามผมด้วยสีหน้าจริงจังส่วนผมเองก็อยากเสือกจนพยักหน้าตอบกลับไปแทบจะทันที
พี่มันมองหน้่ผมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มเล่าใตสิีงที่ผมไม่เคยรู้ออกมา
"ตอนเด็กๆ...กูเคยเจอมึงอยู่หลายครั้งตอนนั้นมึงยังเล็กมากคงจะจำกูไม่ได้ตอนนั้นมึงเพิ่งจะ2ขวบเองมั้ง"พี่มันเล่าไปในขณะที่แขนก็กอดผมแน่นขึ้น..
"..."
"กูชอบมึงตั้งแต่วันนั้นแล้ว...วันแรกที่เราเจอกัน"ผมเผลอยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมืีอพี่มันพูดออกมาแบบนั้น..
กูชอบมึงตั้งแต่วันนั้นแล้ว..วันแรกที่เราเจอกัน
แม่ง!..ยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วห่าเอ้ย!
"ตอนนั้นกูกับมึงติดกันมาก..เรียกได้ว่าแทบจะสิงร่างกันเลยก็ว่าได้"พี่มันหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะเล่าต่อ
"กูในตอนนั้นอายุแค่ไม่กี่ขวบไม่รู้หรอกว่าชอบที่กูหมายถึงนั้นมันคือชอบแบบไหน..ชอบแบบแค่ถูกใจหรือว่าแค่หลง"
"..."
"จนกระทั่งวันั้น.."พี่มันหยุดพูดไปจนผมอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมอง..แต่แล้วผมก็ต้องชะงักค้างเมืีอเห็นว่าพี่มันกำลังมีสีหน้าที่เหม่อลอยาและ..ว่างเปล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น